Ժամանակով մի աղջիկ էր ապրում: Նա արև շատ էր սիրում: Վաղ առավոտից հիանում էր վոսկեզօծ գնդով և հետևում նրան մինջև վերջալույս: Իսկ երբ արևն անհետանում էր սարերի հետևում, պարկում էր իր փայտե մահճակալին և միայն արևի մասին էր մտածում: Ամառն արևը ախնա այրում էր: Մարդիկ տանջվում էին անվերջանալի տապից: Ծարավից թոշնել էին ծառ ու ծաղիկ: Այդ ժամանակ փոքրիկ աղջիկը հասկացավ, որ մարդիկ առանց անձրևի ապրել չեն կարող: Մի օր նա կանգնեց ուղիղ արևի տակ և նրան խնդրեց.
-Սիրելի արև մարդկանց անձրև է պետք:
Առաջադրանքներ
- Տեքստից դուրս գրեք մեկական գոյական և ածական:
Աղջիկ
Վոսկեզօծ
- Դուրս գրեք մեկ բարդ բառ և նրա արմատներով ստացեք մեկական նոր բառ:
Վոսկեզօծ-վոսկեված-արծաթազօծ
- Դուրս գրեք մայրամուտ, զմայլվել բառերի հոմանիշները:
Մայրամուտ-արևամուտ
Զմայլվել-հիանալ
- Կոչական ունեցող նախադասությունը գունավորեք:
Մանե Հարությունյան ուսումնական բլոգ 